Hieronder staan mijn beste foto’s van de eerste helft van 2019. Althans, dat is een kwestie van smaak natuurlijk.

De eerste twee winterse foto’s zijn gemaakt op mistige ochtend op de Renderklippen op de Noord-Veluwe. Er lag nog wat sneeuw op de heide en wereld was wit. Mist maakt het leven van een landschapsfotograaf stukken gemakkelijker, zeker in het bos of, zoals hier, op de heide. Chaotische achtergronden worden in nevelen gehuld.

In de vroege lente ontluikt het frisse groen uit de takken en de grond. Helder groen komt mooi tot zijn recht bij tegenlicht. Slingerende beuken steken hier donker tegen af.

Mooi weer heeft een heel andere betekenis voor fotografen dan voor de meeste mensen. Mist geeft een mooi stille atmosfeer en hetzelfde geldt voor een fikse regenbui boven de IJssel. De regen geeft zowel een gure grauwe sfeer aan de foto als een gevoel van diepte.

Eind juni gingen Paul en ik weer een paar dagen naar de Vulkaaneifel. Nieuwe vlinders ontdekken en oude bekenden weer terugzien. We waren ’s avonds vrij laat op de Möschelberg. De meeste vlinders waren al aan de nacht begonnen. Zo ook de twee slapende dwergblauwtjes. Ik koos een heel kleine scherptediepte om het gras te vervagen. Ook was het grote diafragma handig, omdat het al vrij donker was. In de nabewerking heb ik twee foto’s samengevoegd om alsnog beide vlinders scherp te krijgen. Terug bij de auto zagen we een helderrode volle maan opkomen boven het dorpje Lissendorf. Gauw de auto weer geparkeerd en spontaan een foto gemaakt toen de maan precies in lijn stond met de kerktoren.

Bijzonder is ook de foto van een geslaagde jacht van een gewone kameleonspin. Wel een beetje sneu voor de bij natuurlijk.

In dit bericht staan voornamelijk landschapsfoto’s. Ik fotografeer nog steeds graag vlinders en aan deze foto’s wijd ik nog een nieuw bericht.