Dit bericht gaat over de lente van 2017.
Bij de eerste 2 foto’s is het al meteen raak qua voorjaarsgevoel. Blauwe druifjes en een narcis, beide lentebloeiers met heel weinig scherpte-diepte gefotografeerd. Lekker klooien met mijn macrolens in de achtertuin en alvast wat voorpret voor de lente.

Ik kom graag in de Duursche waarden. En zeker als ik mooi licht verwacht of eigenlijk, als ik er op hoop. Op 9 april had ik geluk. Na een grauw en mistig begin, begon eindelijk de mist een beetje op te lossen en kon ik een paar mooie sfeerplaatjes maken. Ook de eerste vlinder liet zich die ochtend zien. Een Klein geaderd witje, nog helemaal onder de dauwdruppels.

Ieder jaar wordt er een zogenaamde Tulpenroute uitgezet in de Noordoostpolder. Deze route varieert over de jaren, afhankelijk van de tulpenvelden in dat jaar. Op 28 april was het weer zover en kon ik genieten van het mooie uitzicht terwijl ik zoekende was naar een parkeerplek. In de polder zijn de prachtige wolkenluchten een dankbaar onderwerp.

Begin mei ben ik een paar keer op pad geweest met mijn nieuwe groothoeklens. Het is erg leuk om de wereld eens met een bredere hoek te bekijken. Dat leverde een aantal zonnige plaatjes op van de omgeving rond het dorp Windesheim. Ook kwam ik er op deze wijze achter dat ik nodig mijn sensor moest laten reinigen. Achtendertig stipjes wegwerken in een blauwe hemel is toch een beetje zonde van de tijd.

In mei vliegen er al veel soorten vlinders rond. Daarom staan er maar liefst 6 verschillende vlinders in dit bericht van de lente van 2017. Misschien valt het op, maar ik probeer een paar nieuwe manieren uit bij het fotograferen van vlinders. Ik laat meer van de omgeving zien, ik vind bewogen foto’s ook spannend en ik pas de techniek toe met een beschaduwde vlinder voor een helder verlichte achtergrond.